[Obiednie na wakacjach] Khinkali i reszta, czyli Gruzja od kuchni [3/3]

Ostatnia już część naszej kulinarnej podróży po Gruzji. 

Trochę to trwało abyśmy mogli dojrzeć do napisania tego ostatniego gruzińskiego wspomnienia ;) Ostatnia notka zastała nas w słonecznym Batumi i od tego miejsca zaczniemy też dzisiejszą opowieść...

Od czasu naszego przyjazdu do Gruzji minęły już prawie dwa tygodnie. Mimo tego, że chaczapuri czy chinkali są tam przepyszne i tanie, to jednak mieliśmy chwile, gdy brakowało nam "naszych" smaków (mimo nawet klęski jeśli chodzi o pizze, o której pisaliśmy w poprzedniej notce). A Batumi jako miejsce wyjątkowo wypoczynkowo-turystyczne oferowało możliwość zjedzenia czegoś bardziej europejskiego. I tak, wędrując uliczkami natrafiliśmy na restaurację "Privet iz Batuma", gdzie nie tylko mieli w menu pizzę, ale także naleśniki, na które miała ochotę Maja.

Tak konkretnie to ja chodziłam po mieście i trułam Bartkowi, że chcę naleśnika. Naleśnika chcę. No naleśnika. Nie chcę chaczapuri. Chcę naleśnika. I tak pół dnia. No to poszliśmy na naleśnika ;)

I tu śmieszna historia :) Bo zamiast dużej pizzy przynieśli małą, a zamiast naleśników z lodami, przynieśli takie z bananami. I pytam się kelnera, czy widzi Bartka i czy on mu wygląda na kogoś komu wystarczy mała pizza. "No, nie, ale mogę przynieść drugą". "Dobrze, proszę nie zapomnieć o lodach". Niestety wtedy policzono nam źle rachunek, ale już było nam tak gorąco i wszystko jedno, że poszliśmy sobie. Samo jedzenie było w porządku. Jeśli będziecie mieli dość Khinkali - spoko :)

Poniżej w celach dokumentacyjnych Piazza w Batumi :)

Bardzo często w ostatnim czasie korzystamy z TripAdvisora. I tam polecają knajpę Tavaduri gdzie można zjeść podobno najlepsze gruzińskie jedzenie. Nie pozostało nam nic innego niż spróbować. Kiedy dotarliśmy, było PEŁNO ludzi. Zupełnym przypadkiem znaleźliśmy ostatni stolik na dworze. Poinformowano nas również, że będziemy musieli zaczekać około 40 minut. Czego się nie robi dla dobrego khinkali...

Ale również do zestawu obowiązkowego należy chaczapuri, które było przepyszne. Roztapiające się masełko, ser i jajko i oczywiście pyszne ciasto. Ponownie poczułam, że to chaczapuri nie bez kozery nazywane jest adżarskim.

Khinkali jak widzicie były ogromne, ale już nie widzicie, że były przepyszne. Dodatkowo chciałabym powiedzieć, że mimo tego, że czekaliśmy rzeczywiście 40 minut, a kelner w międzyczasie zapomniał co zamawialiśmy, widać było, że wszyscy uwijają się jak w ukropie. I jedzenie naprawdę było wyborne.

Dla tych khinkali byłbym gotów czekać i 3 godziny ;) To były najlepsze khinkali jakie mogliśmy zjeść w trakcie naszej podróży po całej Gruzji. Były ogromne, pełne pysznego bulionu i mięsnego farszu, świetnie doprawione i za śmieszne pieniądze. Jeżeli będziecie w Batumi koniecznie skierujcie tam swoje kroki :)

Będąc w Gruzji nie mogliśmy sobie także odpuścić wizyty w lokalnym McDonaldzie. Pierwszą i w zasadzie jedyną okazję na posiłek w tej sieci mieliśmy w Zugdidi, gdzie trafiliśmy na jeden dzień podróżując z Batumi do Mestii.

A w Zugdidi spotkały nas... w zasadzie to nuggetsy. Takie tam kotleciki z kurczaka.

Potem nasz podróżniczy szlak zaprowadził nas do Mestii, leżącej w Swanetii w górach Wysokiego Kaukazu. Podróż tam to była duża przygoda i potem szok temperaturowy, gdyż w Batumi mieliśmy pełne słońce i ponad 30 stopni, a tam (dwa dni później) przywitała nas deszczowa pogoda i temperatura w okolicach 12 stopni... Przy takiej pogodzie nie było nawet co zwiedzać, zwłaszcza po kilku godzinach podróży marszrutkami. Postanowiliśmy, że najpierw musimy się rozgrzać przy jakimś jedzeniu. I tak trafiliśmy do restauracji "Old House", znajdującej się przy głównej drodze przez miasteczko (nie mylić z innym "Old House Cafe"!!).

Pod żadnym pozorem nie idźcie do "Old House" przy głównej ulicy w Mestii. To było najgorsze co mogło się wydarzyć. Pani, która niby nas obsługiwała (w lokalu byliśmy tylko we dwoje) nie dość, że nas ignorowała to jeszcze dosyć ostentacyjnie (naprawdę obrzydliwie) siorbała zakatarzonym nosem. No ale dobra. Zamawiamy. Bartek zamówił khinkali (zdjęcie się nie zachowało), a ja najpierw poprosiłam o kubdari. Nie ma. Czegoś jeszcze nie ma? Nie, wszystko poza tym jest. No to poprosiłam o coś innego. Też nie było. No to poprosiłam panią by wskazała co jest. Pokazała na parę potraw, wybrałam lobio:

Lobio to zupa z czerwonej fasoli. Dostaliśmy niezbyt ciepłe jedzenie, długo musieliśmy czekać, a dookoła krążyli ludzie kłócąc się i nie wiem co jeszcze. Okropna to była wizyta, a jedzenie było bez smaku. Nawet nie byłam w stanie skończyć. Poszliśmy szukać czegoś innego, bo głód nadal zaglądał mi w oczy.

Najgorsze khinkali jakie jedliśmy w Gruzji, zdecydowanie nie polecamy!

Z kolei w "Old House Cafe", które jest położone obok udostępnionej do zwiedzania wieży obronnej, zaserwowano nam bardzo dobry obiad, składający się z typowym lokalnych potraw.

Sprawdziliśmy, że Swanetia słynie z chvishtari (placki kukurydziane, które poprosiliśmy w wersji z prosem) oraz z kubdari, które są plackami nadziewanymi mięsem baranim. Kubdari momentalnie trafiło na listę moich ulubionych gruzińskich dań. Wyraziste w smaku i z wyraźnie wyczuwalną solą swanecką. Nadal pamiętam ten smak. Ponadto Pani, która nas obsługiwała była tak niesamowicie gościnna, że natychmiast wprosiliśmy się na śniadanie i jeszcze ubłagaliśmy ją, by podała je wcześniej. Było cudownie.

Czuć było, że to solidne kalorycznie jedzenie z dużą ilością mięsa, przypraw i tłuszczu. W sam raz dla mieszkańców wysokogórskiej Swanetii :)

Tak natomiast wygląda prawdziwe gruzińskie wypiekanie tamtejszego pieczywa :D Udało nam się namówić piekarza w Mestii by pozwolił nam wejść na zaplecze jego piekarni byśmy mogli zobaczyć jak to wygląda :)

Niestety Mestia była naszym ostatnim punktem podróży i po dwóch dniach tam spędzonych musieliśmy wracać do Kutaisi, bo za dwa dni mieliśmy samolot do Polski... Nie odmówiliśmy sobie pożegnalnego obiadu składającego się... tutaj szok i niedowierzanie... z khinakali i adżarskiego chaczapuri! :D

W celach kronikarskich wspomnę, że na chaczapuri wróciliśmy do naszej ulubionej knajpy w Kutaisi czyli Baraqa, a khinkali zjedliśmy nieopodal, w miejscu, które na tripadvisorze było wychwalane z powodu najlepszych khinkali. Jedno co wiem, to to, że khinkali były bardzo tanie :) Ale i tak lepsze były w Barace :)

Aż szkoda było zamawiać te pyszności, mając gdzieś na końcu głowy myśli, że to już ostatnie khinkali i chaczapuri w trakcie tego urlopu...

I tak kończymy opowieści o gruzińskich przygodach kulinarnych. Zakochaliśmy się w tych smakach, dlatego wyglądajcie notki bonusowej z rewelacyjnym przepisem na khinkali  (tak, tak, już umiemy zrobić :)).

Read More

Radiowa Bistro na Radiostacji [zamknięte]

Leniwe, wakacyjne i ciepłe weekendy takie są, że nie zawsze ma się ochotę i/lub motywację do zrobienia czegokolwiek. Najchętniej to człowiek by się ulokował w jakimś parku i siedział na trawie czytając książki i nie przejmując się niczym, a już tym bardziej takimi sprawami jak gotowanie obiadu. My raz też mieliśmy takie sobotnie popołudnie gdzie absolutnie nie mieliśmy weny do szykowania obiadu. Dodatkowo byliśmy po prawie 6-kilometrowym biegu, który odbył się w parku 3 Maja, więc tym bardziej nam się nie chciało stać w kuchni nad garnkami. I tak zrodził się pomysł aby zajrzeć do niedawno otwartej na Radiostacji knajpki o nazwie "Radiowa Bistro".

Knajpka znajduje się w pobliżu Radiostacji i jest chyba jedynym lokalem w tamtej okolicy. Musieliśmy spróbować co ma do zaoferowania.

Tak lokal wygląda wewnątrz. Jest całkiem sympatycznie, sporo stolików, całkiem miłe wnętrze (no może krzesełka mogłyby być inne...). :)

Oraz mogłaby być jakaś wentylacja ;) Musieliśmy robić przeciąg by wzbudzić jakiś ruch powietrza :)

Rzut oka na menu ;)

W końcu, po długiej dyskusji i dokładnym studiowaniu powyższego menu wybraliśmy makaron putenesca (pomidory, anchois, kapary, pepperoncino, oliwki) oraz burgera "kozi ser" (wołowina, pieczony burak, rucola, konfitura z czerwonej cebuli). Całość kosztowała nas 46 złotych. Do burgera musieliśmy podać jaki chcemy sos. Wybraliśmy czosnek pieczony + jogurt migdałowy.

Zacznę od mojego burgera. Zdecydowanie był bardzo... nierówny jeśli chodzi o wykonanie. Miał naprawdę fajne dodatki w postaci super smacznego sosu bbq, chrupiącego buraka, fajnej w smaku konfitury z czerwonej cebuli, wyrazistego koziego sera i dobrze opieczonej bułki. Ale niestety mięso było zdecydowanie niedoprawione, nie wyczuwało się absolutnie niczego poza smakiem samego mięsa, żadnej soli, pieprzu, czegokolwiek. Do tego, mimo wyraźnego poproszenia o średnie wysmażenie (i co należy podkreślić zostałem o to zapytany przy składaniu zamówienia, nie była to moja inicjatywa by wskazywać poziom wysmażenia), dostałem mocno wysmażone mięso. Jeśli zaś chodzi o ziemniaki i sos do nich to były ok - dobrze usmażone, chrupkie na brzegach, sos pasujący smakowo do nich.

Popieram zdanie Bartka. Mięso było totalnie nijakie. Za mocno wysmażone oraz to całkiem bez smaku i wyrazu. Pozostałe dodatki były bardzo smaczne. Burak z kozim serem pasował idealnie i to na pewno na duży plus. Ziemniaki... no jak to ziemniaki. Z sosem smaczne. Czyli smakowo poza mięsem było naprawdę nieźle.

Jeżeli zaś chodzi o makaron to dałbym mu 3+. O ile sama porcja była całkiem spora to niestety zabrakło w niej smaku. Niestety dominował smak pomidorowy, praktycznie nie było można wyczuć anchois (zresztą były ich ze 4-5 kawałeczków na całe danie). Podobnie z kaparami i pepperoncino, które były w tym daniu, ale poczuć je można było wyłącznie przy szczęśliwym natrafieniu na nie. Spodziewaliśmy się, że całość będzie dzięki tym składnikom będzie nie zwykłym spaghetti neapolitano, ale czymś bardziej wyrazistym w smaku. Niestety było ich za mało aby tak się stało. Pochwalić natomiast należy za makaron, który na 99% był robiony na miejscu i nie był kupny.

Makaron był rzeczywiście z pewnością robiony na miejscu. Czy smakował mi aż tak bardzo to nie wiem. To co wiem, to to, że sos był... pomidorowy i to w zasadzie wszystko co mogę o nim powiedzieć. A nie! Jeszcze to, że smutne jest kiedy stwierdzam, że z całego sosu najlepsze są oliwki. W sosie nie były wyczuwalne ani anchois ani kapary ani nic poza pomidorami. Naprawdę szkoda.

Bistro "Radiowa" to miejsce z potencjałem, mają całkiem fajne dania i stosunkowo niewygórowane ceny, gdyby jeszcze te smaki były bardziej wyraziste...

No według mnie ceny są... no... nieporywające. Radiowa ma naprawdę niezły pomysł na siebie. A kucharz ma dobry pomysł na smaki. Tylko poprosiłabym to wszystko doprawić :)

Read More

"Fatamorgana" na Księżym Młynie

Łódzki Księży Młyn to dosyć specyficzne miejsce w naszym mieście jeśli chodzi o lokale gastronomiczne. Z jednej strony mamy tam kompleks dawnego imperium fabrycznego Scheiblera z loftami i pałacem, parki, Filmówkę i kilka innych miejsc, które powinny przyciągać tłumy łodzian, turystów i generalnie odwiedzających – a tym samym tworzyć klimat pod otwieranie nowych gastronomii. Z drugiej zaś strony na całym tym obszarze mamy raptem kilka restauracji na krzyż i jakoś nie zapowiada się aby nagle w najbliższym czasie wybuchł jakiś boom na nowe miejscówki. 

I to wielka szkoda, bo coraz więcej ludzi odwiedza to wyjątkowe miejsce i chce coś zjeść. I nie do końca muszą być zainteresowani jedzeniem serwowanym przez dwie inne restauracje na Księżym Młynie. 

Nie można jednak też powiedzieć, że nic absolutnie się w tym zakresie też na Księży Młynie nie dzieje. Dobrym tego przykładem jest „Fatamorgana”, która otworzyła się w połowie kwietnia w jednym z budynków wchodzących w skład imperium łódzkiego „króla bawełny”. Całość restauracji to w zasadzie jedno duże pomieszczenie z kilkoma stolikami. Generalnie jest elegancko i ze smakiem, ale nie na tyle by czuć się zmuszonym do zmiany ubioru na galowy i pod krawatem ;) Trochę mi tylko szkoda, że tak mało widać tej pofabrycznej cegły…

Kilka słów jeszcze odnośnie menu. Jest ono bardzo krótkie i sprowadza się w zasadzie do 8 potraw. Kiedy my byliśmy w „Fatamorganie” obowiązywało to widoczne poniżej, ale wiemy, że obecnie jest już zupełnie inne.

No dobra, zajęliśmy już nasze miejsca, mamy menu przed nosami i pomyśleliśmy, że raz na jakiś czas możemy sobie pozwolić i zdecydowaliśmy się, jak rzadko my, na pełny zestaw przyjemności kulinarnych, czyli przystawki + danie główne + deser.

Na pierwszy rzut otrzymaliśmy amuse-bouche w postaci wątróbki z musem jabłkowym.

Był to bardzo sympatyczny i smaczny początek naszego obiadu. Bardzo dobrze przysmażone kawałki wątróbki z delikatnym jabłkowym musem doskonale do siebie pasowały i rozbudziły nasze kubki smakowe.

Po pierwsze była to bardzo miła niespodzianka, bo jednak niewiele restauracji w Łodzi proponuje amuse-bouche. Po drugie wątróbka rozpływała się w ustach, a mus jabłkowy dodawał kwaskowatości co idealnie ze sobą współgrało. Po takim wstępie musi być dobrze!

Następnie przystawka, czyli jajko, szparagi, wędzony twaróg i łosoś (w cenie 25 zł).

Połączenie łososia z jajkiem 63 (tj. przygotowane metodą sous vide), wędzonym twargogiem i szparagami w pierwszej chwili wydało mi się co najmniej ekstrawaganckie i jakieś takie nie bardzo. Nie komponowało mi się to po prostu smakowo w mojej głowie i z dużym zaciekawieniem czekałem aż Maja przekaże mi moją połowę przystawki. I... przeżyłem bardzo pozytywne smakowo zaskoczenie! Delikatny, świetnie podsmażony łosoś doskonale komponował się z równie delikatnymi szparagami, wyrazistym serem wędzonym i jajkiem sous vide. Wszystko tutaj grało ze sobą i  przyjemnością brałem kolejne kęsy.

Dobra no... nie jestem wielką fanką jajka przygotowanego w ten sposób. Jest wprawdzie bardzo delikatne, ale jednak dosyć glutowate i nie dla ludzi, którzy nie lubią np. płynnej jajecznicy. To co dla mnie było hitowe to połączenie smakowe, a zwłaszcza dodanie wędzonego twarogu. Dodawał on niesamowitej wyrazistości daniu i bardzo mi tu pasował.

Po przystawce przyszła kolej na dania główne. Kompletując nasze zamówienie doszliśmy do wniosku, że aż tak bardzo głodni nie jesteśmy i skoro bierzemy przystawki i deser to wystarczy nam jedna potrawa dla dwojga. Wybraliśmy antrykot wołowy, demi glace, kukurydza, ziemniaki duchesse (45 zł).

Tutaj napiszę krótko: mięso dobrze doprawione, kruche i delikatne w smaku, ale jednak bez fajerwerków. Ziemniaki księżnej, w szczególności jeśli się je nabrało z kukurydzą: rewelacja, fajnie zapieczone na zewnątrz, miękkie w środku z wyraźną nutą gałki muszkatołowej. Do tego ciemny, gęsty i wyrazisty sos demi glace... Reasumując, było to fajne, choć trochę nierówne.

Niestety antrykot nie był w 100% usmażony tak jak prosiłam, bo był raczej medium, a nie medium rare. No przynajmniej nie był surowy :P Nie zachwycił mnie. Ziemniaki z kukurydzą były naprawdę bardzo dobre, aż się chciało je jeść. Ale to co było prawdziwym złotem na talerzu to sos demi-glace. Mogłabym go wypić całe wiadro. Wyrazisty, słony, doprawiony. No spokojnie dzbanuszek sosu mogłam wypić.

Na deser zaś poprosiliśmy o ptysie z masłem orzechowym, twarogiem i śmietaną (15 zł).

I tu z mojej strony jednak rozczarowanie. Ptysie były niespecjalne. Kwaskowatość twarogu i gorzkiej czekolady zabiły absolutnie masło orzechowe, które było niemal niewyczuwalne. W zasadzie połknęliśmy po ptysiu i już, bo nie było się czym delektować.

To prawda, ptysie wyglądały wprawdzie bardzo zachęcająco, ale niestety nie były tak smaczne jak wyglądały. Zdecydowanie kwaskowe i bez smaku masła orzechowego. Szkoda, bo zapowiadały się naprawdę smakowicie.

"Fatamorgana" na Księżym Młynie to niewątpliwie jedno z ciekawszych miejsc na łódzkiej mapie kulinarnej i warto tam zajrzeć, przy okazji zwiedzania tego jakże urokliwego kawałka Łodzi :)

Zgadzam się, że warto odwiedzić, choć trzeba wziąć pod uwagę dosyć wysokie ceny. Za 3 daniowy obiad zapłaciliśmy 85 zł (dla jednej osoby) i nie ma w cenie napojów. Zwracam również uwagę, że porcje nie są duże. Głodny mężczyzna z pewnością się nie naje nawet 3 daniami. Warto potraktować tę restaurację jak "prawiedegustacyjną", bo połączenia smaków i techniki są rodem z restauracji najwyższego sortu (ale jak widzicie z naszej oceny - jednak nie wszystko jest idealne).

Read More